Μέσα μου καίει μία ψευτιά

Θέλω απόψε να χαθώ 
Από τον κόσμο το θαμπό
Από συνήθειες να κρυφτό 
Στα όρη και στα δάση.

Πετάω τώρα μακριά 
Δίχως ευχή και λησμονιά 
Από πλεκτάνες που μισώ 
Να σβήσω από το χάρτη.

Μέσα μου καίει μία ψευτιά 
Μα του ουρανού η ξαστεριά 
Φέγγει για μένα σιωπηλά
Το μίσος έχω θάψει. 

Φεύγουν τα χρόνια τα λειψά
Μα είναι ο ήλιος ποιο ψηλά 
Στου φεγγαριού τα πορφύρα
Η μοίρα έχει γράψει.

Κοιτάω τώρα μακριά
Αυτά που μένουνε μισά 
Στην πονεμένη μου καρδιά 
Το πλοίο έχω χάσει.

Ο Ιούδας προχώρα

Κοίταξε μέσα σου βαθιά

Πώς ωριμάζεις ξαφνικά

Από μία πέτρινη καρδιά

Ο τρόμος ξεπροβάλλει.

Χάνεσαι φεύγεις σιωπηλά 

Από μία έρημη μάτια 

Δεν σου έχουν μείνει και πολλά 

Για να χεις να προβάλλεις.

Αιτίες λάθη μάρτυρας 

Από μία άχρωμη ψευτιά

Και ο Ιούδας προχώρα 

Κι αν κλαις θα σε προλάβει.

Καίγεσαι σβήνεις τώρα πια 

Μέσα από ερείπια κουβαλάς 

Μία ελπίδα στα παλιά 

κι αν φταίς δεν σε δικάζει.

Ζουμπούλια και βασιλικός

Γέμισε ο τόπος μυρωδιές 
Ζουμπούλια και βασιλικός
Θάλασσες και ακρογιαλιές 
Στη μνήμη έχεις γράψει.

Θυμάσαι που σουνα μικρός 
Τα πανηγύρια στο χωριό
Απ' το μικρό σου καπηλειό 
Ο κοσμος έχει αλλάξει.

Τα καλοκαίρια μαγικά 
Ρεντεβουδάκι στα κλεφτά 
Στα θερινά τα σινεμά
Οι νύχτες έχουν πάψει.

Ωραία χρόνια ξεγνοιασιά 
Με τα κορίτσια αγκαλιά
Κιθάρες παίζανε γλυκά 
Τα νιάτα είχαν λάμψη.

Με αναμνήσεις στο μυαλό 
Δηλώνεις πάντα νοσταλγός 
Όσο θυμάσαι τα παλιά
Εικόνες έχεις θάψει.

Δημήτρης Λάγιος (Ο θάνατος σε κυριεύει)

Το πάθος σου η μουσική
Αγάπη σου η μελωδία
Ήταν για σε ύψιστα αγαθά 
Της δικής σου παρουσίας. 

Καρτερούσες πολλές φορές
Από μεγάλους ποιητές
Να γράψεις ωραίες μουσικές 
Που 'χουν τον ήλιο για λατρεία.

Από των αθανάτων τις γραφές
Έπλαθες ύμνους και μορφές 
Ζακυνθινής κληρονομιάς
Με σερενάδες επαγγελίας.

Να ονειρεύεσαι στο κάθε βήμα σου 
Πριν την ζωή μετά το θάνατο
Και κάθε ψίθυρο από τα χείλη σου
Από το χρόνο σου μέχρι το άπειρο.

Και η Υακίνθη σου να ξεπροβάλει
Μέσα από σένανε κορμί ανάγλυφο
Μέσα από θάλασσες νέκρα τα όνειρα
Μοίρα σε πρόδωσε και ήτανε άδικο.

Ρωγμές ανοίχτηκαν μέσα στον πόνο 
Η απουσία σου να ζωντανεύει
Νότες να παίζεις πάνω στο πιάνο 
Ο θάνατος σε κυριεύει.

Ο Νόστος σου

Εκεί που κατοικούν τα ξωτικά 
Σε μία πύλη γεμάτο νυχτερίδες
Πετούν ψιλά σαν να ναι αερικά 
Του κόσμου τα στερνά και η λεπίδες.

Οι σκέψεις σου για χρόνια έχουν ζήσει 
Την σκύλα πού ουρλιάζει μοναχή 
Στα άγραφα τευτεριά σου έχεις σβήσει 
Την αλήθεια σου που μένει ζωντανή.

Τα έγκατα της γης πήραν φωτιά
Ο χρόνος σου γεμάτος με ρυτίδες
Στα χέρια σου ζυγίζεις την ψευτιά 
Ο Νόστος σου γεμάτος με ελπίδες.

Τον ουρανό σου ξέρεις να κοιτάς 
Εκει φωτίζονται τα αστέρια
Μονάχος το δρόμο σου τραβάς
Με ρήτρα τα αιχμηρά μαχαίρια.

Εις μνήμην Διονυσίου Θεοδόση

Έχεις χρόνια φύγει για ταξίδι μακρινό 
Δεν ξεχνιέται η παρακαταθήκη σου εδώ 
Ήσουν ένας υπέρτατος τραγουδοποιός
Με ωραία άσματα και μελωδικός.

Με αυτά τα θαύματα διαχρονικής αξίας 
Με βελούδινη φωνή εξερετικης ανδρείας
Τα τραγούδια σου αγαπήσαμε εμείς 
Και με τις ερμηνείες σου έχουμε δεθεί.

Με αστείρευτο σθένος στην ψυχή 
Τραγουδώντας η φωνή σου αντηχεί
Άδικα σε πούλησε μία μέρα το κορμί
Που τις νύχτες σ' άρεσε να κυκλοφορείς.
 

Τραγούδησες εξαιρετικά διαμάντια 
Και εσύ βαδίζεις τώρα στα σκοτάδια 
Με αγγέλους γνέφεις και μιλάς
Με την ψυχή σου τώρα τραγουδάς.

Ο Άσσος

Νοστάλγησες να αλλάξεις την αιτία
Σε έναν απρόσμενο άδικο σκοπό
Αν γνώρισες εσύ την προδοσία 
Τα θαύματα άγγιξαν ουρανό.

Ζωντάνεψες στο ψέμα το εγώ σου 
Οδήγησες τον κόσμο στην ψευτιά
Νομίζοντας πως ήταν για καλό σου 
Την αλαζονεία σου δεν θέλεις να κοιτάς.

Χάνοντας τις μάρκες στη ρουλέτα
Τσιγάρα ουσίες και αλκοόλ 
Τραβώντας από την τράπουλα το δέκα 
Ο Άσσος στο χέρι σου χαμένος οιωνός

Αν βουλιάξες μονάχος σου στα λάθη 
Αν ξόδεψες την ζωή σου στα χαρτιά
Έμαθες τουλάχιστον τη είναι η απάτη
Το πάθη σου θα πρέπει να νικάς.

Νοσηρά συστήματα

Κοίταξε τα σύννεφα φέρνουνε βροχή
Άλυτα αινίγματα ανοίγουνε ρωγμή
Άκαρδα προσχήματα νιώθουνε ντροπή
Παιδικά σκιρτήματα όλοι η ζωή.

Κάλπικα νομίσματα πέφτουνε στη γη

Άπειρα προβλήματα μέσα μας σιωπή
Άγραφα ποιήματα παίρνουνε μορφή 
Νοσηρά συστήματα ατάραχη οργή.

Στέλνοντας μηνύματα αλλάζει η δομή
Παίζοντας στοιχήματα ασκείται υποταγή
Ευρύτερα ζητήματα στο πώς και το γιατί
Φευγαλέα χτυπήματα φέρνουν ταραχή.

Άγρια συνθήματα στάζουν ενοχή 
Ψεύτικα εγκλήματα καίνε τη στιγμή 
Καίγοντας ευρήματα γίνεται αρχή
Δυνατά νοήματα φέρνουν αλλαγή.

Οι ρεμπέτες ανταμώσανε ξανά

Έχουν αλλάξει οι εποχές 
Κανένας τώρα δεν γλεντάει
Πέσαν χάμω οι φυλλωσιές 
Μα χρόνος δεν ξεχνάει.

Του Βαμβακάρη τις πενιές 
Και τις νότες του Τσιτσάνη 
Του Παπαϊωάννου μουσικές
Καφέ Αμάν και αμανές
Κάποιοι περνούν τις φυλακές
Ο Μεταξάς τους κυνηγάει.

Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Πειραιάς
Ρεμπέτικα γραμμένα μίας γενιάς 
Ο Χιώτης παίζει το μπουζούκι
Ο Τούντας μπαίνει στο κουτούκι

Με χασίσι, στους τεκέδες 

Απ' τους ναργιλέδες.

Μητσάκης Νίνου Μπιθικώτσης
Τη νύχτα φτάνουν στον εξώστη

Οι ρεμπέτες του ντουνιά

Μαζί ανταμώνουνε ξανά
Τραγουδάνε την χαραυγή 
Το μινόρε της αυγής.

Εμφανίζεται και η Μπέλλου
Μια συννεφιασμένη Κυριακή
Με το απόψε κάνεις μπαμ
Και ο Καζαντζίδης τραγουδά
Την περίφημη φτωχολογιά 
Κι ας παν στην ευχή τα παλιά.

Την Δεκαετία του ογδόντα 
Ξαφνικά αλλάζουν όλα
Φεύγουν πολλοί από τη ζωή
Γίνεται η Ελλάδα πιο φτωχή
Όμως όλοι γράψαν ιστορία 
Μέσα από την δική τους την πορεία.

Στου Ολύμπου τα βουνά

Στου Ολύμπου τα βουνά 
Βρίσκεις νόημα ξανά 
Στα φαράγγια οι θεοί 
Ακούνε του Δία την οργή.

Σε αυτά τα ύψιστα βουνά 
Βλέπεις τον κόσμο από ψηλά 
Με τις μούσες για παρέα 
Πλέκεις μουσικές μοιραία.

Κάθεται στο θρόνο του ο Δίας
Και ξεκίνα να λέει ιστορία 
Για τους δώδεκα θεούς
Εχουν κρυμμένους θησαυρούς.

Ασύγνεφη βασιλεύει η γαλήνη
Ολόλευκη φεγγοβολή
Τον Όλυμπο να λούζει
Κάθε μέρα την αυγή.

Βρες το νόημα στον γρίφο

Είναι ο ήλιος ο δραπέτης 
Σε έναν ίσκιο επισκέπτης 
Κάτι ώριμα μυαλά
Απροσδόκητα θεριά.

Πάει και έρχεται ο ρόλος 

Ασυνήθιστος ο νόμος 
Στου παιδιού την απορία 
Γράψε τώρα ιστορία.

Πες μας πούνε τα θρανία
Στου Αιόλου τα ταμία 
Κάποιοι έγραψαν σε τοίχο 
Βρες το νόημα στον γρίφο.

Χρόνε σήκω αντάμωσε μας 
Συνειδητά ξεγέλασε μας 
Έλα γράψε μας τους στίχους
Στις αλήθεια μας τους ήχους

Του ουρανού σου το γαλάζιο

Είναι της χαράς σου φώς
Της μοίρας σου παιχνίδι

Της ψυχής σου ο ρυθμός

Και μιά αγκαλιά στολίδι. 

Του ουρανού σου το γαλάζιο

Και της νιότης σου σενάριο
Της ελπίδα σου κουράγιο

Της γοητείας σου το άγριο.

Της ζωής σου παραμύθι

Της καρδιάς σου αυτοί οι χτύποι
Της ντροπής σου κάπια ήθοι
Του κορμιού σου αυτοί οι τύποι.

Κι όλα είναι τελειωμένα

Άλλα ανούσια κι άλλα ξένα

Στο μυαλό σου μπερδεμένα

Και στήν υδονή χαμένα

.

Έφυγα ταξίδι για τα ξένα

Προσπάθησα να κρύψω την οργή μου
Από ένα παιχνίδι ανούσιο πουλημένο  
Αν μπόρεσα να σώσω το κορμί μου
Είναι το δόλωμα πού είχα αλλαγμένο.

Κι αν ήθελες να γράψεις ιστορία
Είναι που σε άφησα εμένα να αλλάξεις
Όμως δεν σκέφτηκες ποια ήταν η αιτία
Νομίζοντας τα νερά μου θα ταράξεις.

Ξεπέρασα του νου την αυταπάτη
Ξεσκόνισα τα πιόνια στη σκακιέρα
Σήκωσα πανιά επάνω σε κατάρτι
Και έφυγα ταξίδι για τα ξένα.

Προσπάθησα να αλλάξω το τοπίο 
Να σβήσω απ' το χάρτη την αγάπη 
Κι αν έφταιγα εγώ για μας τους δύο 
Στο τέλος συναντάω μια απάτη.

Της ξενιτιάς το εισιτήριο

Υπάρχει μία ανεξήγητη στιγμή 
Της ξενιτιάς ένα μαρτύριο
Τρένα σφυρίζουν στο σταθμό
Εσύ κρατάς το εισιτήριο.

Το μέρος που θα πας είναι μακρύ
Ο χωρισμός θα είναι κολαστήριο 
Στο ένα χέρι κρατάς μία αγκαλιά 
Και στο άλλο διαβατήριο.

Στα μάτια σου γυρνούν ακρογιαλιές
Οι ψίθυροι στα αυτιά σου μεγάλωσαν 
Τα όνειρα πεθαίνουνε στο χτες
Νοσταλγίες τον χρόνο τον πληγώσαν

Θέλεις απόψε να χορέψεις ζεμπεκιά
Να χτυπήσεις τη γροθιά σου στο τραπέζι 
Από τα χείλη να τραβήξεις ρουφηξιά
Που η μοίρα τόσο άδικα σε παίζει

Η απουσία σου σεβντάς

Άνοιξαν τώρα οι ουρανοί 
Στο χώμα έπεσε βροχή 
Πνίγηκαν οι στεναγμοί
Και εσύ έρωτα τάζεις.

Η θάλασσα βγήκε στην στεριά 
Τα ψάρια πέθαναν και αυτά 
Οι μάσκες πέσανε ξανά 
Την απουσία σου μοιράζεις.

Κόπηκαν ξάφνου δυο βουνά 
Ηφαίστειο έτρεξε κιλά 
Είσαι για μένα ο βραχνάς
Αν θέλεις μη με κάψεις.

Τα αστέρια πέσαν δυνατά
Πάνω στη γη σε μία γωνιά
Η απουσία σου σεβντάς
Αυτής εδώ της πλάσης.

Όλα γινήκαν πιο ρευστά 
Και η ζωή κατρακύλα 
Ο έρωτας σου με πονά 
Πάρτην καρδιά μου για να θάψεις.

Για όλα αυτά που πολεμάς

Από ψαγμένες μελωδίες
Γράφω απόψε ένα τραγούδι 
Δεν θα μιλά για προδοσίες 
Μόνο θα νιώθεις να πονάς.

Έχοντας τώρα προσδοκίες 
Για κάποια αγύριστα μυαλά
Πώς περνούν οι δυσκολίες
Μα θα θυμάσαι να τολμάς.

Εχει στους στίχους εξορίες
Πώς βασιλεύει η ψευτιά
Χειραγωγώντας εξουσίες 
Για τον διωγμό τους θα μιλάς.

Σέβεσαι πάντοτε το δίκιο
Που αγωνίζονται παιδιά 
Δεν θα νιώσεις ούτε οίκτο 
Για όλα αυτά που πολεμάς.

Της Κίρκης ο χορός

Φτιάχνω φτερά για να φορέσω 
Και από ιδέες των σοφών 
Θα πάρω φόρα και θα τρέξω 
Πετώντας στις στάλες των βροχών.

Ψηλά αγέρας θα με φτάσει 
Εκεί πετούνε τα πουλιά 
Αν η μοίρα με γελάσει 
Μπορεί να αλλάξει η τροχιά.

Από κοιλάδες θα περάσω 
Και από αγέρωχα βουνά
Όταν τις λίμνες προσπεράσω
Θα κάνω τότε μία βουτιά.

Θα σταματήσω σε ένα βράχο 
Να εδώ της νιότης τον καημό 
Αν δεν προλάβω να γεράσω 
Θα χορέψω της Κίρκης τον χώρο.

Σαν τον Οδυσσέα θε να φτάσω 
Στον τόπο μου και εγώ
Κι αν τις σειρήνες ξεγελάσω 
Θα έχω μια τύχη σαν βουνό.

Η Παναγία Δερματούσα

Μία φορά και ένα καιρό στη νήσο της Ζακύνθου 

Υπήρχε ένας βοσκός που έψαχνε λιβάδι

 Για το κοπάδι φαΐ να βρει να πιει νερό από πηγάδι 

Εκεί που έψαχνε λοιπόν αντίκρισε ενα δέντρο 

Μία ευωδία που φυσά τον σπρώχνει προς το κέντρο 

Ακούει μία φωνή ψιθυριστά να λέει για ένα θαύμα 

Για μία γριά Ζακυνθινιά που είχε ένα τάμα 

Ευθύς λοιπόν σκαρφάλωσε στο δέντρο να ανέβει 

Ξάφνου μπροστά του αντίκρισε σε δέρμα τυλιγμένο 

Της Παναγίας την μορφή που ήταν ευλογημένο

Τότε ο βοσκός τα έχασε προσκύνησε αμέσως 

Εικόνα βρήκε θαυματουργή πάνω σε αυτό το δέντρο 

Και με λόγια ευλαβικά ρωτάει την Παναγία

 Έτσι θέλησες να φανερωθείς σε μένα τον ανάξιο;

Που δεν πιστεύω στα ιερά δεν προσκυνώ των Άγιο 

Τι θέλεις Παναγία μου να πω εγώ στον κόσμο 

Για αυτό το θαύμα που έγινε σε αυτόν εδώ τον τόπο 

Σκέφτηκα αμέσως τι θα πω το πού ακριβώς σε βρήκα 

Μέσα σε δέρματα αντίκρισα κρυμμένη Παναγία 

Και θα σε ονομάσω η κυρά του δερματά 

Η δερματούσα Παναγία.

Ήσουν Μάνα μου εμπρός μου

1. Ήσουν πάντα στην καρδιά μου
   Στα απόκρυφα τα μυστικά μου
   Με νανούριζες τις νύχτες
   Και με φρόντιζες με ότι είχες 
   
   
2. Ήσουν πάντα στο πλευρό μου
   Ήθελες μόνο το καλό μου
   Τίποτα μην μου λείπει
   Και μου έπαιρνες την λύπη.
   
   Ήσουν μάνα μου εμπρός μου
   Εσύ μου άνοιγες τους δρόμους
   Μάνα μου πάντοτε εσένα είχα
   Που με φρόντιζες στα αλήθεια.
   
   Πάντα μου λεγες να μην κλαίω
   Με έκανες παιδί γενναίο
   Όταν βρίσκω δυσκολίες
   Να τις κάνω ευκολίες.
   
   Ετσι πέρασαν τα χρόνια
   Κι ήρθε η κακία η ώρα 
3. Μου πες πια να μην δακρύζω
   Αυτό το πρωινό το γκρίζο.

Φόρτω

Του κόσμου η ψευτιά

Το πρόσωπο θλιμμένο κοιτάζει τον χαμό
Τα χέρια του γδαρμένα ανείπωτος θυμός 
Τα μάτια του στραμμένα κοιτάζουν νευρικά
Η φύση του Δραπέτης στου κόσμου τα δεινά 

Σαν τον παλιό στρατιώτη θυμώνει βιαστικά 
Ακούγοντας να λένε μας παίξαν στα χαρτιά
Χαμένες προσδοκίες δεν θέλει να μιλά
Ξέρει μοναχός του να κρίνει ο χρόνος τον κράτα

Θλιμμένος τώρα είναι φοβάται την οργή
Μήπως το πούν πως φταίει μα καίει τη στιγμή
Αλήτικα βαδίζει σε δρόμος μυστικούς 
Ξέρει καλά να βρίσκει αιώνιους στοχασμούς

Δεν θέλει όμως τώρα απρόσμενους εχθρούς 
Θέλει μοναχός του να μείνει σε βρώμικους καιρούς
Κρατά ψηλά τον πήχη δεν θέλει να καεί
Μόνο κοίτα τα πλήθη και φεύγει ένα πρωί 

Φεύγει για ταξίδι να βρει παρηγοριά 
Μακριά από όλους και όλα ανθίζει η καρδιά
Τώρα για κείνα τα χρόνια  δεν θέλει να μιλά 
Μονάχος του δαμάζει του κόσμου την ψευτιά

Ο χρόνος με δικάζει

Αγέρας άρχισε φυσά 
Τα φύλλα πέσανε ξανά 
Χειμώνας έρχεται βαρύς 
Μα εμένα τι με νοιάζει;

Όλα γίνανε ερημικά 
Αυτή η πόλη θα μίλα 
Λόγια θα λέει της σιωπής
Κι αν φταίω δεν πειράζει.

Γυρνάω τώρα σιωπηλά 
Μέσα στη νύχτα μαγικά
Νομίζω τώρα πώς θα ρθεις
Μα η αλήθεια με τρομάζει.

Κάνω βόλτες στη βροχή
Έτσι με βρίσκει το πρωί
Χωρίς να σε έχω ξαναδεί
Και ο χρόνος με δικάζει.

Δώσ' μου τώρα τα φιλιά

Σαν ένα αόρατο κελί 
Είσαι συνήθεια στην ψυχή

Η λογική μου προσπαθεί 
Να πει δεν με πειράζει.

Είσαι αιώνιος εθισμός

Μες στην καρδιά μου ξεναγός
Φλέγεται τώρα το κορμί 
Και η σκέψη μου δαμάζει.

Δώσ' μου τώρα τα φιλιά 
Κι όλα αυτά που μου χρωστάς 
Ο έρωτας σου θησαυρός
Μείνε στην ζωή μου ναυαγός.

Είσαι εσύ και άλλος κανείς 
Και το μυαλό μου προκαλείς
Ο έρωτά σου γιασεμί
Κι η νύχτα με φωνάζει.

Κρατάμε πάλι αγκαλιά 
Σφίξε με τώρα δυνατά
Δώσε στα όνειρα φωτιά 
Η αγάπη μας ταιριάζει.

Η αλήθεια θα διδάξει

Βαδίζοντας σε τόπους μυστικούς 
Δίχως να ξέρεις πού θα βγει 
Παίρνεις το δρόμο μία Αυγή
Κι όλα σου φαίνονται εντάξει.  

Έχεις να μάθεις πιο πολλά 
Μες στη ζωής την απονιά 
Από τα χρόνια που περνάν
Η μοίρα θα τα αλλάξει.

Μέσα από ανθρώπους φωτεινούς
Σου χουνε μάθει μην ακούς 
Όσοι μιλάνε για θνητούς 
Η αλήθεια θα διδάξει.

Όλοι αυτοι που δεν πονούν 
Είναι αετοί ψιλά πετούν 
Η φωτιά σας δεν θα φτάσει 
Τα φτερά για να τα κάψει.

Με λίγο θάνατο αργό

Με μία σκέψη σου γεμίζω το ποτήρι 
Αφήνω λίγα αποτσίγαρα σβήστα
Νιώθω πως μου έκανες απόψε το χατίρι
Την νύχτα να γεμίσεις στοργικά.

Σκέφτομαι τις μέρες που έμειναν στο ράφι 
Τα λόγια που στέρεψαν αργά 
Τα όνειρα που κάναμε στον χάρτη 
Μα η αγάπη μας δεν θέλει να πονά.

Γεμίζω τώρα και πάλι το ποτήρι 
Μα τώρα με λίγο θάνατο αργό 
Ήσουν για μένα στολίδι 
Ηρθε η ώρα στον χάρο να δοθώ.

Ο άρχοντας

Ο άρχοντας ξεκίνησε να γράψει ιστορία

Δίχως της δόξας τον σκοπό δίχως αλαζονεία

Περπάτησε στα χώματα πού είχε παλιά κερδίσει

Προσπέρασε τα άδυτα του χρόνου τα ζαφείρια. 

Μονάχος του πολέμησε μες στην νυχτιά ξοπίσω

Μα της αυγής τα χρώματα τα άφηνε πιο πίσω

Και πίστεψέ στα θαύματα που πολεμάς μονάχος 

Δεν άφηνε τα μάτια του στα ψεύτικα παιχνίδια. 

Κατέβηκες σε ρεματιές τον χάρο να γνωρίσει

Ακούγοντας τα μουγκρητά δε λέει να λυγίσει 

Αντάμωσε τον χάροντα με ρίσκο την ζωή του 

Πολέμησε αδιάκοπα τον αδερφό του Άδη.

Πολέμησε για το άδικο

Να φέρει την Ειρήνη.

Δεν φοβάμαι μα φοβάμαι

Δεν φοβάμαι να φωνάξω 
Με του κόσμου την οργή.
Μα φοβάμαι να φωνάξω 
Αφού ο κόσμος δεν μιλεί.

Δεν φοβάμαι να  φυλάξω
Την πονεμένη μου ψυχή.
Μα φοβάμαι να φυλάξω
Την υποκρισία της ψυχής.

Δεν φοβάμαι να σκεπάσω
Μία ανθρώπινη στιγμή.
Μα φοβάμαι να  σκεπάσω
Ψεύτικους ανθρώπους τις στιγμής.

Δεν φοβάμαι να στιβάξω 

Μία υπέροχη ζωή.
Μα φοβάμαι να στιβάξω
Μία αλλοπρόσαλλη ζωή.

Δεν φοβάμαι να αλλάξω 

Όπως θα άλλαζες και εσύ.
Μα φοβάμαι να αλλάξω 
Αφού δεν άλλαξες και εσύ.

Δεν φοβάμαι να κοιτάξω
Μες στου πόνου την Αυγή.
Μα φοβάμαι να κοιτάξω
Μία κατάμαυρη Αυγή.

Δεν φοβάμαι να περάσω
Μία ζωή στην φυλακή.
Μα φοβάμαι να περάσω 
Άδικα στη φυλακή.

Δεν φοβάμαι να εισπράξω
Μια ανθρώπινη στοργή.
Μα φοβάμαι να εισπράξω
Μία απάνθρωπη στοργή.

Δίχως φως δίχως Θεό

Ένας κόσμος που νοθεύει 
Τα όνειρα εκείνων των παιδιών 
Είναι κλεισμένα σε μπουντρούμια 

Δίχως φως δίχως Θεό.

Είναι λένε εξαφανισμένα 
Κάποιοι τα ψάχνουν για καιρό
Όμως είναι φιμωμένα
Για έναν απώτερο σκοπό.

Μέσα σε τούνελ ερειπωμένα

Χωρίς να βλέπω γυρισμό
Με αλυσίδες είναι δεμένα
Κάποιοι τα έχουν σε βωμό.

Κάνε κάτι βρε Θεέ μου 

Πρέπει κάποιοι να τα βρουν 
Πρέπει όλα να γλιτώσουν 
Δεν αντέχουν να πονούν.

Αιώνια προσμονή

Έρχεται πάλι νύχτα και με πνίγει το σκοτάδι
Ψάχνω τα φιλιά σου και το πιο γλυκό σου χάδι
Και αν δεν φταίξαμε μας τρώει το μαράζι
Πόση αγάπη χάθηκε μέσα σε ένα βράδυ.

Έρωτά μου αγάπη αιώνια προσμονή 
Θέλω να ξυπνάω με τη δικιά σου την μορφή
Όπως και τότε που ζούσαμε μαζί
Πού φιλούσα το καυτό σου το κορμί.

Φίλησε με 
Κράτησε με
Αγκάλιασε με 
Νιώσε το άγγιγμα μου.

Μοναδικέ έρωτά μου 
Φίλα με πριν έρθει το πρωί 
και σβήσει μία αγάπη 
σαν να ήτανε κερί.

Χόρεψε για μένα

Χάνω χάνω το μυαλό μου
όταν έρχεσαι μωρό μου
δεν σε νοιάζει δεν πειράζει
που με τρώει το μαράζι

Σάββατα γυρνάω να σε βρώ

σε όλη την Αθήνα μετά Θεσσαλονίκη
ψάχνω ακόμα μέχρι στα αστέρια εγώ
να μπορέσω να σε δω

Ρεφρέν:

Είμαι μεθυσμένος και ερωτευμένος
ξενυχτάω μ άναψες φωτιές
χόρεψε για μένα μην κοιτάς κανέναν
μωρό μου απόψε κάνω ότι θες

Είμαι μεθυσμένος και ερωτευμένος
ξενυχταω, όλα εσύ τα φταις
χόρεψε για μένα μην κοιτάς κανέναν
μωρό μου θέλω να με θες

Έτσι μάλλον σε αγαπώ με όλη την ψυχή μου
γιατί είσαι ένα αστέρι εσύ και μπαινεις στο κορμί μου

Σάββατα γυρνάω να σε βρω
σε όλη την Αθήνα μετά Θεσσαλονίκη
ψάχνω ακόμα μέχρι στα αστέρια εγώ
να μπορέσω να σε δω

Ρεφρέν:
Είμαι μεθυσμένος και ερωτευμένος
ξενυχταω μ άναψες φωτιές
χόρεψε για μένα μην κοιτάς κανέναν
μωρό μου απόψε κάνω ότι θες

Είμαι μεθυσμένος και ερωτευμένος
ξενυχταω, όλα εσύ τα φταίς
χόρεψε για μένα μην κοιτάς κανέναν
μωρό μου θέλω να με θες

Δυναμίτης

Μέθυσα με το άρωμά της

Τρελάθηκα με το άγγιγμα της

Το κορμί της είναι καυτό
Και το θέλω μόνο εγώ.

Είναι τώρα δυναμίτης
Που ξαπλώνει το κορμί της
Στην άμμο την καυτή
Κι όλο το νησί

Τρελαίνεται για αυτήν.

Τώρα μες στο Club
Με φλερτάρει ανοιχτά

Στον παλμό του έρωτα της

Θέλει να αισθάνομαι τα φιλιά της
Θέλει να πάμε ψηλά μαζί
Και να μεθύσουμαι μέχρι το πρωί.

Τα καλοκαιρινά τα σ' αγαπω
Θέλει να χει φυλαχτό
Και στου ρυθμού μου τον χορό
Βαθιά να νιώθει τον παλμό.

Σ'αγαπω

Στο βλέμμα σου είδα

δεν έχω ελπίδα

αργά το αίμα μου κιλά

το δηλητήριο που μου έχεις δώσει

και αργοπεθαίνω σιγά σιγά

Έχω δακρύσει δεν βρίσκω λύσει

που θα μας φέρει πιο κοντά

αυτά τα χείλη που εχω φιλισει

και ψιλά με πάνε στον ουρανό

Και ψιλά με πετάνε στον ουρανό

μακριά σου εγώ δεν γίνετε να ζω

μαζί θα πάμε στον ουρανό

σε παρακαλώ έλα μαζί μου σ'αγαπώ

Όχι όχι οχί άλλο δεν μπορώ μακριά σου εγώ δεν ζω

κράτα μου τα χεριά μην ακούς κανέναν σ'αγαπώ

όχι όχι οχί δεν μπορώ μακριά σου εγώ να ζω

άκου την ψυχή μου νιώσε το κορμί μου

στο ομολογώ.....σ'αγαπω

Σ'αγαπω

Εγινα κοματια

για τα δυο σου τα μάτια

μα εσύ δεν με αγαπάς

δεν το πιστεύω καθομαι πίνω

και όλα νομίζω είναι μια χαρά

Έχω δακρύσει δεν βρίσκω λύσει

που θα μας φέρει πιο κοντά

αυτά τα χείλη που εχω φιλισει

και ψιλά με πάνε στον ουρανό

Και ψιλά με πετάνε στον ουρανό

μακριά σου εγώ δεν γίνετε να ζω

μαζί θα πάμε στον ουρανό

σε παρακαλώ έλα μαζί μου σ'αγαπώ

Όχι όχι οχί άλλο δεν μπορώ μακριά σου εγώ δεν ζω

κράτα μου τα χεριά μην ακούς κανέναν σ αγαπώ

όχι όχι οχί δεν μπορώ μακριά σου εγώ να ζω

άκου την ψυχή μου νιώσε το κορμί μου

στο ομολογώ.....σ'αγαπώ

Σ'αγαπω

Το Σύστημα

Τα μάτια σου ολόγυρα κοιτάνε
Τον κόσμο που νιώθεις να πονά 
Μικρά παιδιά βλέπεις να ζητάνε
Από το θεό σου να μην τα τυραννά.

Στα όνειρά πια δεν βλέπεις 
Πατρίδες να κερδίζονται ξανά
Μόνο χάνονται και αυτά που έχεις
Το πάρτι της παρτίδας προχώρα.

Σκέφτεσαι να αλλάξεις εσύ τον κόσμο
Με τα δύο χέρια σου πνιγείς την ψευτιά
Μα δεν ξέρεις πως αυτή έχουν τον τρόπο
Να μην μπορείς να νιώσεις λευτεριά.

Το σύστημα είναι καλά στημένο 
Και αυτοί που ξέρουν κυβερνούν
Ο χρόνος είναι πια χαμένος
Σε ένα παιχνίδι αιώνιου διχασμού.

Άψυχη καρδιά

Κουπλέ 1

Πάνε και έρχονται τα ερωτικά σου βραδιά

Πονό και νιώθω να έρχεσαι κοντά
Κάτι αισθάνομαι από τα δικά σου χάδια
Όταν πάλι σε παίρνω αγκαλιά.

Ρεφρέν 

Και να που τώρα μένω μόνος στο σκοτάδι
Με μια βαριά και άψυχη καρδιά 
Κρυμμένος τώρα στο δικό σου χάδι
Χαμένος στην δική σου απονιά.

Κουπλέ 2

Με φιγούρες να ποζάρουν ξεχασμένες
Σε άδειο σπίτι αιώνια μοναξιά
Εικόνες έρχονται μα είναι πληγωμένες
Σε ένα ταξίδι χωρίς παρηγοριά.

Ρεφρέν 

Και να που τώρα μένω μόνος στο σκοτάδι
Με μια βαριά και άψυχη καρδιά 
Κρυμμένος τώρα στο δικό σου χάδι
Χαμένος στην δική σου απονιά.

Χωρίς να Θέλω

Μεθυσμένος πολεμάω τον εαυτό μου 
Σουλατσάρουν στο μυαλό μου αναμνήσεις 
Φευγαλέα επιπλέουν στο ποτό μου
Λέξεις αισθήματά η ελπίδα να γυρίσεις 

Είμαι μόνος μα αγγίζω το κορμί σου
Εμφανίζεσαι και χάνεσαι στον χώρο 
Σε κοιτάω μα δεν βλέπω την μορφή σου
Σε ένα άδοξο παιχνίδι με τον χρόνο 

Κλίνω τα μάτια μου και χάνομαι μαζί σου 
Σε μια αγάπη που πηγαίνει μέχρι τέλος 
Μα είναι ψεύτικο ταξίδι η ύπαρξή σου
Και με ξυπνάει η λογική χωρίς να θέλω 

Χωρίς να θέλω να πιστέψω σε έχω χάσει 
Και η αγάπη μας τώρα έχει σβήσει 
Αισθάνομαι να μου χτυπούν την πλάτη
Και να μου λένε φύγε φίλε έχεις μεθύσει