Είναι και αυτά που μένουν κρυμμένα
Τόσο βαθιά μα τόσο πληγωμένα
Μια χαραυγή στου ήλιου την άκρη
Μια προσευχή στου ονείρου το δάκρυ
Αιώνια πληγή πού ο χρονός ορίζει
Χαμένη στιγμή πού ο χρόνος χωρίζει.
Ρ:
Για αυτό άκου καλά πώς όλα τελειώσαν
Για όλα αυτά πού τα μάτια βουρκώσαν
Δεν ζούμε ξανά ούτε μπορούμε να δούμε
Σε ξένη αγκαλιά γαλήνη κι ας βρούμε
Υπάρχει στο φως μία κουρτίνα κλεισμένη
Στα πώς τα γιατί και πώς γίναμε ξένοι.
Για αυτό μάθε καλά στον εαυτός σου
Πριν γίνει θηλιά ο εγωισμός σου
Να δίνεις φιλιά εκεί που τα αξίζουν
Να αφήνεις σκιά όπου σε χαραμίζουν
Τότε θα βρεις αυτα που ψάχνεις στα αλήθεια
Και στα πάντα θα δεις να αλλάζεις συνήθεια.
