Μία φορά και ένα καιρό στη νήσο της Ζακύνθου
Υπήρχε ένας βοσκός που έψαχνε λιβάδι
Για το κοπάδι φαΐ να βρει να πιει νερό από πηγάδι
Εκεί που έψαχνε λοιπόν αντίκρισε ενα δέντρο
Μία ευωδία που φυσά τον σπρώχνει προς το κέντρο
Ακούει μία φωνή ψιθυριστά να λέει για ένα θαύμα
Για μία γριά Ζακυνθινιά που είχε ένα τάμα
Ευθύς λοιπόν σκαρφάλωσε στο δέντρο να ανέβει
Ξάφνου μπροστά του αντίκρισε σε δέρμα τυλιγμένο
Της Παναγίας την μορφή που ήταν ευλογημένο
Τότε ο βοσκός τα έχασε προσκύνησε αμέσως
Εικόνα βρήκε θαυματουργή πάνω σε αυτό το δέντρο
Και με λόγια ευλαβικά ρωτάει την Παναγία
Έτσι θέλησες να φανερωθείς σε μένα τον ανάξιο;
Που δεν πιστεύω στα ιερά δεν προσκυνώ των Άγιο
Τι θέλεις Παναγία μου να πω εγώ στον κόσμο
Για αυτό το θαύμα που έγινε σε αυτόν εδώ τον τόπο
Σκέφτηκα αμέσως τι θα πω το πού ακριβώς σε βρήκα
Μέσα σε δέρματα αντίκρισα κρυμμένη Παναγία
Και θα σε ονομάσω η κυρά του δερματά
Η δερματούσα Παναγία.
