Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2018

Η μοίρα

Βρε νύχτα που με θόλωσες με πάθος
κανε πέρα άσε με να βρω μονάχος
του παράδεισου η της κόλασης σκοπό
χαμογέλα λίγο δεν με νοιάζει κι ας κοπώ.


Φτάνει ποια να με πουλάς ρε μοίρα
έχω μέσα μου αβάσταχτη πλημμύρα
δεν μπορώ να νιώθω τόσο χάλια
η καρδιά σπάει σε αμέτρητα ρετάλια.


Το μυαλό μου τώρα πια με ταξιδεύει
έχω πόνο στην ψυχή μου που στερεύει
έχω μέσα μου ατάραχη ελπίδα
και ας μένουνε η φαίνονται τα πάντα ίδια.


Έτσι περιμένω τόσα χρόνια σε ένα τρένο
που για πάντα βρίσκετε ερειπωμένο
να μουγκρίζει μέσα του καρβουνιασμένο
για να με ταξιδέψει σε ένα θάνατο αγριεμένο.










Μάτια μου

Η απουσία σου σπάει σαν γυαλί Αθεράπευτη πληγή μες στο κορμί Ο κόσμος μου γκρεμίζεται μπροστά σου   Ήξερες καλά να κρύβεις τη σιωπή Και να χ...