O θαλασσόλυκοs

Σε όλα αυτά που είδα στου κόσμου τα ταξίδια
έγιναν στιχάκια όμορφα της μοίρας μου στολίδια
κι ένα τιμόνι κράταγα σαράντα χρόνια ασπίδα
για να κερδίζω πάντοτε της πλώρης την παρτίδα.

Ξέροντας οι θάλασσες πολλά μουν χαν κρυμμένα
γιατί του θαλασσόλυκου τα χρόνια είναι χαμένα
μα ήταν όνειρο ζωής αυτή η φυγή στα ξένα
κι ας πάλευα στα κύματα τα τόσο αγριεμένα.


Μια φορά στο μακρινό Μπαλί που ήμουνα θλιμμένος
ναύτης με κέρασε ρακί να πιω και ήταν μεθυσμένος
και μια βραδιά καλοκαιριού Μαγιόρκα Ισπανίας
πίναμε ρούμι δροσερό σε κύματα ανίας.

Εικόνες μένουν στο μυαλό και πως να τις ξορκίσω
τις σκέψεις μου στα πέλαγα για πάντα θα να αφήσω
τα χρόνια μου ήτανε πολλά μα εγώ γυρίζω πίσω
για το ταξίδι της ψυχής το χάρο να αντικρίσω.

Είναι τα όνειρα νεκρά

Τώρα που στέκομαι εδώ μες στης ζωής τον δρόμο
βρίσκω σημάδια των καιρών που βάσταγα στον ώμο
είναι στυγνά και γρήγορα τις μοίρας μου τα χρόνια
θυμάμαι που μου έλεγες σαν κοίταζα τα πιόνια.


Είναι θολά και εφήμερα τα χρόνια που έχω γράψει
με της βαλίτσες μου σκυφτός κανείς δεν θα με ψάξει
ότι και αν κράτησα απ' της ζωή το νήμα έχω πιάσει
και της αλήθειας μου το φως εγώ έχω δαμάσει.

Είναι τα όνειρα νεκρά που έχω στο μυαλό μου
σαν ακροβάτης μοναχός μέσα στον βωμό μου
έχω ένα άγγελο ξανθό να δείχνει την πορεία
για της ψυχής μου τον παλμό μέσα στην αμαρτία.


Είναι λυτά και αδιάφορα τα λάθη που έχω φτιάξει
γιατί δικάζομαι χωρείς το πνεύμα να έχω αλλάξει
και τώρα που τελειώσανε της μοίρας τα ταξίδια
κόβω τα όμορφα φτερά που είχα για πυξίδα.