Μέσα μου καίει μία ψευτιά

Θέλω απόψε να χαθώ 
Από τον κόσμο το θαμπό
Από συνήθειες να κρυφτό 
Στα όρη και στα δάση.

Πετάω τώρα μακριά 
Δίχως ευχή και λησμονιά 
Από πλεκτάνες που μισώ 
Να σβήσω από το χάρτη.

Μέσα μου καίει μία ψευτιά 
Μα του ουρανού η ξαστεριά 
Φέγγει για μένα σιωπηλά
Το μίσος έχω θάψει. 

Φεύγουν τα χρόνια τα λειψά
Μα είναι ο ήλιος ποιο ψηλά 
Στου φεγγαριού τα πορφύρα
Η μοίρα έχει γράψει.

Κοιτάω τώρα μακριά
Αυτά που μένουνε μισά 
Στην πονεμένη μου καρδιά 
Το πλοίο έχω χάσει.

Ο Ιούδας προχώρα

Κοίταξε μέσα σου βαθιά

Πώς ωριμάζεις ξαφνικά

Από μία πέτρινη καρδιά

Ο τρόμος ξεπροβάλλει.

Χάνεσαι φεύγεις σιωπηλά 

Από μία έρημη μάτια 

Δεν σου έχουν μείνει και πολλά 

Για να χεις να προβάλλεις.

Αιτίες λάθη μάρτυρας 

Από μία άχρωμη ψευτιά

Και ο Ιούδας προχώρα 

Κι αν κλαις θα σε προλάβει.

Καίγεσαι σβήνεις τώρα πια 

Μέσα από ερείπια κουβαλάς 

Μία ελπίδα στα παλιά 

κι αν φταίς δεν σε δικάζει.

Ζουμπούλια και βασιλικός

Γέμισε ο τόπος μυρωδιές 
Ζουμπούλια και βασιλικός
Θάλασσες και ακρογιαλιές 
Στη μνήμη έχεις γράψει.

Θυμάσαι που σουνα μικρός 
Τα πανηγύρια στο χωριό
Απ' το μικρό σου καπηλειό 
Ο κοσμος έχει αλλάξει.

Τα καλοκαίρια μαγικά 
Ρεντεβουδάκι στα κλεφτά 
Στα θερινά τα σινεμά
Οι νύχτες έχουν πάψει.

Ωραία χρόνια ξεγνοιασιά 
Με τα κορίτσια αγκαλιά
Κιθάρες παίζανε γλυκά 
Τα νιάτα είχαν λάμψη.

Με αναμνήσεις στο μυαλό 
Δηλώνεις πάντα νοσταλγός 
Όσο θυμάσαι τα παλιά
Εικόνες έχεις θάψει.

Δημήτρης Λάγιος (Ο θάνατος σε κυριεύει)

Το πάθος σου η μουσική
Αγάπη σου η μελωδία
Ήταν για σε ύψιστα αγαθά 
Της δικής σου παρουσίας. 

Καρτερούσες πολλές φορές
Από μεγάλους ποιητές
Να γράψεις ωραίες μουσικές 
Που 'χουν τον ήλιο για λατρεία.

Από των αθανάτων τις γραφές
Έπλαθες ύμνους και μορφές 
Ζακυνθινής κληρονομιάς
Με σερενάδες επαγγελίας.

Να ονειρεύεσαι στο κάθε βήμα σου 
Πριν την ζωή μετά το θάνατο
Και κάθε ψίθυρο από τα χείλη σου
Από το χρόνο σου μέχρι το άπειρο.

Και η Υακίνθη σου να ξεπροβάλει
Μέσα από σένανε κορμί ανάγλυφο
Μέσα από θάλασσες νέκρα τα όνειρα
Μοίρα σε πρόδωσε και ήτανε άδικο.

Ρωγμές ανοίχτηκαν μέσα στον πόνο 
Η απουσία σου να ζωντανεύει
Νότες να παίζεις πάνω στο πιάνο 
Ο θάνατος σε κυριεύει.

Ο Νόστος σου

Εκεί που κατοικούν τα ξωτικά 
Σε μία πύλη γεμάτο νυχτερίδες
Πετούν ψιλά σαν να ναι αερικά 
Του κόσμου τα στερνά και η λεπίδες.

Οι σκέψεις σου για χρόνια έχουν ζήσει 
Την σκύλα πού ουρλιάζει μοναχή 
Στα άγραφα τευτεριά σου έχεις σβήσει 
Την αλήθεια σου που μένει ζωντανή.

Τα έγκατα της γης πήραν φωτιά
Ο χρόνος σου γεμάτος με ρυτίδες
Στα χέρια σου ζυγίζεις την ψευτιά 
Ο Νόστος σου γεμάτος με ελπίδες.

Τον ουρανό σου ξέρεις να κοιτάς 
Εκει φωτίζονται τα αστέρια
Μονάχος το δρόμο σου τραβάς
Με ρήτρα τα αιχμηρά μαχαίρια.

Εις μνήμην Διονυσίου Θεοδόση

Έχεις χρόνια φύγει για ταξίδι μακρινό 
Δεν ξεχνιέται η παρακαταθήκη σου εδώ 
Ήσουν ένας υπέρτατος τραγουδοποιός
Με ωραία άσματα και μελωδικός.

Με αυτά τα θαύματα διαχρονικής αξίας 
Με βελούδινη φωνή εξερετικης ανδρείας
Τα τραγούδια σου αγαπήσαμε εμείς 
Και με τις ερμηνείες σου έχουμε δεθεί.

Με αστείρευτο σθένος στην ψυχή 
Τραγουδώντας η φωνή σου αντηχεί
Άδικα σε πούλησε μία μέρα το κορμί
Που τις νύχτες σ' άρεσε να κυκλοφορείς.
 

Τραγούδησες εξαιρετικά διαμάντια 
Και εσύ βαδίζεις τώρα στα σκοτάδια 
Με αγγέλους γνέφεις και μιλάς
Με την ψυχή σου τώρα τραγουδάς.

Ο Άσσος

Νοστάλγησες να αλλάξεις την αιτία
Σε έναν απρόσμενο άδικο σκοπό
Αν γνώρισες εσύ την προδοσία 
Τα θαύματα άγγιξαν ουρανό.

Ζωντάνεψες στο ψέμα το εγώ σου 
Οδήγησες τον κόσμο στην ψευτιά
Νομίζοντας πως ήταν για καλό σου 
Την αλαζονεία σου δεν θέλεις να κοιτάς.

Χάνοντας τις μάρκες στη ρουλέτα
Τσιγάρα ουσίες και αλκοόλ 
Τραβώντας από την τράπουλα το δέκα 
Ο Άσσος στο χέρι σου χαμένος οιωνός

Αν βουλιάξες μονάχος σου στα λάθη 
Αν ξόδεψες την ζωή σου στα χαρτιά
Έμαθες τουλάχιστον τη είναι η απάτη
Το πάθη σου θα πρέπει να νικάς.

Νοσηρά συστήματα

Κοίταξε τα σύννεφα φέρνουνε βροχή
Άλυτα αινίγματα ανοίγουνε ρωγμή
Άκαρδα προσχήματα νιώθουνε ντροπή
Παιδικά σκιρτήματα όλοι η ζωή.

Κάλπικα νομίσματα πέφτουνε στη γη

Άπειρα προβλήματα μέσα μας σιωπή
Άγραφα ποιήματα παίρνουνε μορφή 
Νοσηρά συστήματα ατάραχη οργή.

Στέλνοντας μηνύματα αλλάζει η δομή
Παίζοντας στοιχήματα ασκείται υποταγή
Ευρύτερα ζητήματα στο πώς και το γιατί
Φευγαλέα χτυπήματα φέρνουν ταραχή.

Άγρια συνθήματα στάζουν ενοχή 
Ψεύτικα εγκλήματα καίνε τη στιγμή 
Καίγοντας ευρήματα γίνεται αρχή
Δυνατά νοήματα φέρνουν αλλαγή.

Οι ρεμπέτες ανταμώσανε ξανά

Έχουν αλλάξει οι εποχές 
Κανένας τώρα δεν γλεντάει
Πέσαν χάμω οι φυλλωσιές 
Μα χρόνος δεν ξεχνάει.

Του Βαμβακάρη τις πενιές 
Και τις νότες του Τσιτσάνη 
Του Παπαϊωάννου μουσικές
Καφέ Αμάν και αμανές
Κάποιοι περνούν τις φυλακές
Ο Μεταξάς τους κυνηγάει.

Θεσσαλονίκη, Σμύρνη, Πειραιάς
Ρεμπέτικα γραμμένα μίας γενιάς 
Ο Χιώτης παίζει το μπουζούκι
Ο Τούντας μπαίνει στο κουτούκι

Με χασίσι, στους τεκέδες 

Απ' τους ναργιλέδες.

Μητσάκης Νίνου Μπιθικώτσης
Τη νύχτα φτάνουν στον εξώστη

Οι ρεμπέτες του ντουνιά

Μαζί ανταμώνουνε ξανά
Τραγουδάνε την χαραυγή 
Το μινόρε της αυγής.

Εμφανίζεται και η Μπέλλου
Μια συννεφιασμένη Κυριακή
Με το απόψε κάνεις μπαμ
Και ο Καζαντζίδης τραγουδά
Την περίφημη φτωχολογιά 
Κι ας παν στην ευχή τα παλιά.

Την Δεκαετία του ογδόντα 
Ξαφνικά αλλάζουν όλα
Φεύγουν πολλοί από τη ζωή
Γίνεται η Ελλάδα πιο φτωχή
Όμως όλοι γράψαν ιστορία 
Μέσα από την δική τους την πορεία.

Στου Ολύμπου τα βουνά

Στου Ολύμπου τα βουνά 
Βρίσκεις νόημα ξανά 
Στα φαράγγια οι θεοί 
Ακούνε του Δία την οργή.

Σε αυτά τα ύψιστα βουνά 
Βλέπεις τον κόσμο από ψηλά 
Με τις μούσες για παρέα 
Πλέκεις μουσικές μοιραία.

Κάθεται στο θρόνο του ο Δίας
Και ξεκίνα να λέει ιστορία 
Για τους δώδεκα θεούς
Εχουν κρυμμένους θησαυρούς.

Ασύγνεφη βασιλεύει η γαλήνη
Ολόλευκη φεγγοβολή
Τον Όλυμπο να λούζει
Κάθε μέρα την αυγή.

Βρες το νόημα στον γρίφο

Είναι ο ήλιος ο δραπέτης 
Σε έναν ίσκιο επισκέπτης 
Κάτι ώριμα μυαλά
Απροσδόκητα θεριά.

Πάει και έρχεται ο ρόλος 

Ασυνήθιστος ο νόμος 
Στου παιδιού την απορία 
Γράψε τώρα ιστορία.

Πες μας πούνε τα θρανία
Στου Αιόλου τα ταμία 
Κάποιοι έγραψαν σε τοίχο 
Βρες το νόημα στον γρίφο.

Χρόνε σήκω αντάμωσε μας 
Συνειδητά ξεγέλασε μας 
Έλα γράψε μας τους στίχους
Στις αλήθεια μας τους ήχους

Του ουρανού σου το γαλάζιο

Είναι της χαράς σου φώς
Της μοίρας σου παιχνίδι

Της ψυχής σου ο ρυθμός

Και μιά αγκαλιά στολίδι. 

Του ουρανού σου το γαλάζιο

Και της νιότης σου σενάριο
Της ελπίδα σου κουράγιο

Της γοητείας σου το άγριο.

Της ζωής σου παραμύθι

Της καρδιάς σου αυτοί οι χτύποι
Της ντροπής σου κάπια ήθοι
Του κορμιού σου αυτοί οι τύποι.

Κι όλα είναι τελειωμένα

Άλλα ανούσια κι άλλα ξένα

Στο μυαλό σου μπερδεμένα

Και στήν υδονή χαμένα

.

Έφυγα ταξίδι για τα ξένα

Προσπάθησα να κρύψω την οργή μου
Από ένα παιχνίδι ανούσιο πουλημένο  
Αν μπόρεσα να σώσω το κορμί μου
Είναι το δόλωμα πού είχα αλλαγμένο.

Κι αν ήθελες να γράψεις ιστορία
Είναι που σε άφησα εμένα να αλλάξεις
Όμως δεν σκέφτηκες ποια ήταν η αιτία
Νομίζοντας τα νερά μου θα ταράξεις.

Ξεπέρασα του νου την αυταπάτη
Ξεσκόνισα τα πιόνια στη σκακιέρα
Σήκωσα πανιά επάνω σε κατάρτι
Και έφυγα ταξίδι για τα ξένα.

Προσπάθησα να αλλάξω το τοπίο 
Να σβήσω απ' το χάρτη την αγάπη 
Κι αν έφταιγα εγώ για μας τους δύο 
Στο τέλος συναντάω μια απάτη.

Της ξενιτιάς το εισιτήριο

Υπάρχει μία ανεξήγητη στιγμή 
Της ξενιτιάς ένα μαρτύριο
Τρένα σφυρίζουν στο σταθμό
Εσύ κρατάς το εισιτήριο.

Το μέρος που θα πας είναι μακρύ
Ο χωρισμός θα είναι κολαστήριο 
Στο ένα χέρι κρατάς μία αγκαλιά 
Και στο άλλο διαβατήριο.

Στα μάτια σου γυρνούν ακρογιαλιές
Οι ψίθυροι στα αυτιά σου μεγάλωσαν 
Τα όνειρα πεθαίνουνε στο χτες
Νοσταλγίες τον χρόνο τον πληγώσαν

Θέλεις απόψε να χορέψεις ζεμπεκιά
Να χτυπήσεις τη γροθιά σου στο τραπέζι 
Από τα χείλη να τραβήξεις ρουφηξιά
Που η μοίρα τόσο άδικα σε παίζει

Η απουσία σου σεβντάς

Άνοιξαν τώρα οι ουρανοί 
Στο χώμα έπεσε βροχή 
Πνίγηκαν οι στεναγμοί
Και εσύ έρωτα τάζεις.

Η θάλασσα βγήκε στην στεριά 
Τα ψάρια πέθαναν και αυτά 
Οι μάσκες πέσανε ξανά 
Την απουσία σου μοιράζεις.

Κόπηκαν ξάφνου δυο βουνά 
Ηφαίστειο έτρεξε κιλά 
Είσαι για μένα ο βραχνάς
Αν θέλεις μη με κάψεις.

Τα αστέρια πέσαν δυνατά
Πάνω στη γη σε μία γωνιά
Η απουσία σου σεβντάς
Αυτής εδώ της πλάσης.

Όλα γινήκαν πιο ρευστά 
Και η ζωή κατρακύλα 
Ο έρωτας σου με πονά 
Πάρτην καρδιά μου για να θάψεις.

Για όλα αυτά που πολεμάς

Από ψαγμένες μελωδίες
Γράφω απόψε ένα τραγούδι 
Δεν θα μιλά για προδοσίες 
Μόνο θα νιώθεις να πονάς.

Έχοντας τώρα προσδοκίες 
Για κάποια αγύριστα μυαλά
Πώς περνούν οι δυσκολίες
Μα θα θυμάσαι να τολμάς.

Εχει στους στίχους εξορίες
Πώς βασιλεύει η ψευτιά
Χειραγωγώντας εξουσίες 
Για τον διωγμό τους θα μιλάς.

Σέβεσαι πάντοτε το δίκιο
Που αγωνίζονται παιδιά 
Δεν θα νιώσεις ούτε οίκτο 
Για όλα αυτά που πολεμάς.

Της Κίρκης ο χορός

Φτιάχνω φτερά για να φορέσω 
Και από ιδέες των σοφών 
Θα πάρω φόρα και θα τρέξω 
Πετώντας στις στάλες των βροχών.

Ψηλά αγέρας θα με φτάσει 
Εκεί πετούνε τα πουλιά 
Αν η μοίρα με γελάσει 
Μπορεί να αλλάξει η τροχιά.

Από κοιλάδες θα περάσω 
Και από αγέρωχα βουνά
Όταν τις λίμνες προσπεράσω
Θα κάνω τότε μία βουτιά.

Θα σταματήσω σε ένα βράχο 
Να εδώ της νιότης τον καημό 
Αν δεν προλάβω να γεράσω 
Θα χορέψω της Κίρκης τον χώρο.

Σαν τον Οδυσσέα θε να φτάσω 
Στον τόπο μου και εγώ
Κι αν τις σειρήνες ξεγελάσω 
Θα έχω μια τύχη σαν βουνό.

Η Παναγία Δερματούσα

Μία φορά και ένα καιρό στη νήσο της Ζακύνθου 

Υπήρχε ένας βοσκός που έψαχνε λιβάδι

 Για το κοπάδι φαΐ να βρει να πιει νερό από πηγάδι 

Εκεί που έψαχνε λοιπόν αντίκρισε ενα δέντρο 

Μία ευωδία που φυσά τον σπρώχνει προς το κέντρο 

Ακούει μία φωνή ψιθυριστά να λέει για ένα θαύμα 

Για μία γριά Ζακυνθινιά που είχε ένα τάμα 

Ευθύς λοιπόν σκαρφάλωσε στο δέντρο να ανέβει 

Ξάφνου μπροστά του αντίκρισε σε δέρμα τυλιγμένο 

Της Παναγίας την μορφή που ήταν ευλογημένο

Τότε ο βοσκός τα έχασε προσκύνησε αμέσως 

Εικόνα βρήκε θαυματουργή πάνω σε αυτό το δέντρο 

Και με λόγια ευλαβικά ρωτάει την Παναγία

 Έτσι θέλησες να φανερωθείς σε μένα τον ανάξιο;

Που δεν πιστεύω στα ιερά δεν προσκυνώ των Άγιο 

Τι θέλεις Παναγία μου να πω εγώ στον κόσμο 

Για αυτό το θαύμα που έγινε σε αυτόν εδώ τον τόπο 

Σκέφτηκα αμέσως τι θα πω το πού ακριβώς σε βρήκα 

Μέσα σε δέρματα αντίκρισα κρυμμένη Παναγία 

Και θα σε ονομάσω η κυρά του δερματά 

Η δερματούσα Παναγία.

Ήσουν Μάνα μου εμπρός μου

1. Ήσουν πάντα στην καρδιά μου
   Στα απόκρυφα τα μυστικά μου
   Με νανούριζες τις νύχτες
   Και με φρόντιζες με ότι είχες 
   
   
2. Ήσουν πάντα στο πλευρό μου
   Ήθελες μόνο το καλό μου
   Τίποτα μην μου λείπει
   Και μου έπαιρνες την λύπη.
   
   Ήσουν μάνα μου εμπρός μου
   Εσύ μου άνοιγες τους δρόμους
   Μάνα μου πάντοτε εσένα είχα
   Που με φρόντιζες στα αλήθεια.
   
   Πάντα μου λεγες να μην κλαίω
   Με έκανες παιδί γενναίο
   Όταν βρίσκω δυσκολίες
   Να τις κάνω ευκολίες.
   
   Ετσι πέρασαν τα χρόνια
   Κι ήρθε η κακία η ώρα 
3. Μου πες πια να μην δακρύζω
   Αυτό το πρωινό το γκρίζο.

Φόρτω