Μία λέξη αρκεί
Να γεμίσει ενοχή
Η δικιά μας χαρά
Να χαθεί στη σκιά
Ότι ζούμε εμείς
Να πνιγεί στην οργή.
Η αγάπη μετά
Φεύγει μακριά
Τα δικά σου φτερά
Σε πετούν μακριά
Ο δικός μου θυμός
Έχει μείνει εκτός.
Οι λέξεις φτωχές
Αντιδρούν στις σιωπές
Μία θολή μοναξιά
Με χτυπά στην καρδιά
Ακροβάτης στο φως
Όλα μένουν εκτός.
