Στέκεσαι και βλέπεις τις αξίες
Απ' του πατέρα σου τα χνάρια
Μα είναι μελαγχολικά τα βραδιά
Σκέφτεσαι να αλλάξεις θεωρίες.
Μα σε δίδαξε να βλέπεις τις αλήθειες
Όταν σου λένε πως όλα είναι χάλια
Στο κορμί σου να μετράς σημάδια
Από πρόσωπα αιτίες και συνήθειες.
Πάντα νιώθεις τον χρόνο να στερεύει
Οταν χάνεσαι στου πόνου τα σενάρια
Τωρα μόνος ανταμώνεις τα σκοτάδια
Το γέρο σου θυμάσαι να σαι ορμηνεύει.
Έχουν αλλάξει απροσδόκητα τα χρόνια
Και δεν βρίσκεις χώρο να αναπνεύσεις
Απόψε το όπλο θέλεις να το στρέψεις
Στην ζωή σου την ανούσια και τη δόλια.
