Έρχονται στιγμές θολές και άχρωμες
Σε ένα μέλλον που μοιάζει να εκδικείται
Φεύγουνε χάνονται τα όνειρα αδιάβατα
Το σώμα αδύναμο προσπαθεί να προσποιείται.
Τα φωτεινά χαμόγελα τώρα δεν γελούν
Στις πλατείες το πλήθος δεν μιλάει
Κοιτάει με βλέμμα αδιάφορο πικρό
Τον ήλιο που από πάνω τους περνάει.
Οι παιδικές μας οι χαρές έπαψαν και αυτές
παιδιά να διασκεδάζουν
Όλα άλλαξαν γιατί ο χρόνος δεν μπορεί
να βλέπει τον κόσμο μας που πια δεν αγαπάει.
Αυτά που ζήσαμε παλιά δεν έρχονται ποτέ ξανά
ο πόνος δεν περνάει
Στα γνωστά μας τα λημέρια δεν υπάρχουν χέρια
μόνο κοφτερά μαχαίρια που κόβουν και πονούν.
