Της ξενιτιάς το εισιτήριο

Υπάρχει μία ανεξήγητη στιγμή 
Της ξενιτιάς ένα μαρτύριο
Τρένα σφυρίζουν στο σταθμό
Εσύ κρατάς το εισιτήριο.

Το μέρος που θα πας είναι μακρύ
Ο χωρισμός θα είναι κολαστήριο 
Στο ένα χέρι κρατάς μία αγκαλιά 
Και στο άλλο διαβατήριο.

Στα μάτια σου γυρνούν ακρογιαλιές
Οι ψίθυροι στα αυτιά σου μεγάλωσαν 
Τα όνειρα πεθαίνουνε στο χτες
Νοσταλγίες τον χρόνο τον πληγώσαν

Θέλεις απόψε να χορέψεις ζεμπεκιά
Να χτυπήσεις τη γροθιά σου στο τραπέζι 
Από τα χείλη να τραβήξεις ρουφηξιά
Που η μοίρα τόσο άδικα σε παίζει

Η απουσία σου σεβντάς

Άνοιξαν τώρα οι ουρανοί 
Στο χώμα έπεσε βροχή 
Πνίγηκαν οι στεναγμοί
Και εσύ έρωτα τάζεις.

Η θάλασσα βγήκε στην στεριά 
Τα ψάρια πέθαναν και αυτά 
Οι μάσκες πέσανε ξανά 
Την απουσία σου μοιράζεις.

Κόπηκαν ξάφνου δυο βουνά 
Ηφαίστειο έτρεξε κιλά 
Είσαι για μένα ο βραχνάς
Αν θέλεις μη με κάψεις.

Τα αστέρια πέσαν δυνατά
Πάνω στη γη σε μία γωνιά
Η απουσία σου σεβντάς
Αυτής εδώ της πλάσης.

Όλα γινήκαν πιο ρευστά 
Και η ζωή κατρακύλα 
Ο έρωτας σου με πονά 
Πάρτην καρδιά μου για να θάψεις.