Θα θελα πολύ να σε πληγώσω
Όπως ακριβώς με πληγώσεις εσύ
Μα φοβάμαι πώς θα το μετανιώσω
Γιατί σ' αγάπησα όπως δεν με αγάπησες εσύ
Θα θελα πολύ να σε μισήσω
Όπως με μίσησες εσύ
Μα φοβάμαι πώς θα το μετανιώσω
Γιατί σ' αγάπησα όπως δεν σ' αγάπησε κανείς.
Ρ:
Τώρα που φεύγεις τα πάντα μου παίρνεις
Δεν ξέρω πού να σε βρω
Τι είναι η αγάπη μια οφθαλμαπάτη
Που στο τέλος πληγώνονται κι δυο
Ο χρόνος μακραίνει και ζούμε σαν ξένοι
Θα θελα να 'σουν εδώ
Στο ακρογιάλι μια αιτία και πάλι
Να ξαναζήσουμε το κάθε λεπτό
Δε ξέρω ποιος φταίει η αγάπη προσφέρει
Όποιος ψάχνει τον θησαυρό
Οι έρωτες ζούνε και δεν προσποιούνται
Δεν μισούν το άλλο τους μισό.
Παιχνίδι στημένο βαθιά πληγωμένω
Η αγάπη αρνείται να δει
Δύο κορμιά ενωμένα στον πόθο ταγμένα
Μα η θλίψη θυμίζει γιορτή
Κυλάει το δάκρυ στου ίσκιου την άκρη
Κι όλα πάλι απ' την αρχή
Κορμιά προδωμένα ανούσια δεμένα
Και ο κόσμος μας μία φυλακή.
