Άνοιξες την πόρτα ξαφνικά
Κι πες φεύγω δεν αντέχω
Εγώ σε αγκάλιασα σφιχτά
Και είπα έτσι ήταν γραμμένο
Έκλεισα τα μάτια στοργικά
Και σου πα φύγε θα αντέξω.
Ρ:
Τίποτα δεν έχει μείνει
Να θυμίζει ποια εσένα
Σαν κερί που αργοσβήνει
Παθαίνω εγώ για σένα
Τίποτα πια δεν σε θυμίζει
Και τα όπλα μου δοσμένα
Η απουσία σου στοιχίζει
Κι όλα γύρω ρημαγμένα.
Ωρες ώρες σε θυμάμαι τυπικά
Την ψυχή πώς να γιατρέψω
Έχω πέσει πλέον τόσο χαμηλά
Από τον κόσμο ποια απέχω
Δεν ερωτεύομαι ποτέ ξανά
Ποια κομμάτια να μαζέψω.
