Μη μιλάς δεν μπορώ
Την ψευτιά να κοιτώ
Να μου λες μ' αγαπάς
Και μετά να σκορπάς
Τις στιγμές μας πετάς
Μη ρωτάς πώς περνώ
Αφού δεν είσαι εδώ
Είναι όλα για μας
Μία μεγάλη ψευτιά
Ήρθε η ώρα να πω
Μακριά σου δεν ζω.
Ρ:
Πως μπορώ να ξεχνώ
Τις στιγμές σου εδώ
Η θηλιά στο λαιμό
Που στενέβη βαστώ
Μακριά σου η ζωή
Είναι άδειο κελί
Ο χρόνος ξεχνά
Τα λιτά σου μαλλιά
Το δικό σου κορμί
Μία πληγή ανοιχτή
Στη δική μου ζωή
Είσαι τέλος και αρχή.
Στη δική μου ψυχή
Δεν υπάρχεις εσύ
Μόνο λίγα κεριά
Που κρατάνε ζεστά
Τη δικιά σου σκιά
Μία καινούργια ευχή
Είναι τώρα μισή
Στου ονείρου το φως
Ο καθρέφτης θολός
Είναι τώρα μισός
Το στερνό σου φιλί
Στη καρδιά αιμορραγεί.
