Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Σαν είμασταν παιδιά.

Το θυμάμαι από παλιά
αυτό το χάδι της μαμάς
αυτό το πέρασμα που
κάναμε σαν ήμασταν παιδιά.

Μα θυμάμαι από παλιά
στις γειτονιές που έτρεχα
να βρω τους φίλους μου ξανά
να τρέξουμε να παίξουμε
με τα άλλα τα παιδιά.

Κάτι άλλαξε όμως πολύ στα ξαφνικά
χωρίς να ξέρουμε ποιος τα έκλεψε αυτά
τα χρόνια εννοώ αυτά τα παιδικά.

Το θυμάμαι από παλιά
τότε που ήμασταν παιδιά
δεν είχαμε έννοιες δεν τα ξέραμε αυτά
το τίμημα που έρχεται τόσο οδυνηρά
σαν φεύγουνε τα χρόνια
τα χρόνια μας τα παιδικά.

Το θυμάμαι από παλιά το σαράκι που
μας τρώει του χρόνου την χαρά
μας στέλνει να φύγουμε να πάμε μακριά
χωρίς να νοιώθουμε τα χρόνια που από πάνω μας περνάν
χωρίς να βλέπουμε κατά νου την διαφορά.

Γλιστράμε ξαφνικά και πέφτουμε στου 
Άδη

τα κατάμαυρα νερά
και έτσι ξαφνικά πεθαίνουμε νομίζοντας
πως είμαστε παιδιά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όσο κι αν θες

Κοίτα εγώ δεν το μπορώ Να καταστρέφομαι έτσι εδώ Κοίτα εγώ δεν σου μιλώ Στα παραμύθια μένω εκτός. Ρ: Όσο κι αν θες μη με πονάς Αν σ' αγα...