O θαλασσόλυκοs

Σε όλα αυτά που είδα στου κόσμου τα ταξίδια
έγιναν στιχάκια όμορφα της μοίρας μου στολίδια
κι ένα τιμόνι κράταγα σαράντα χρόνια ασπίδα
για να κερδίζω πάντοτε της πλώρης την παρτίδα.

Ξέροντας οι θάλασσες πολλά μουν χαν κρυμμένα
γιατί του θαλασσόλυκου τα χρόνια είναι χαμένα
μα ήταν όνειρο ζωής αυτή η φυγή στα ξένα
κι ας πάλευα στα κύματα τα τόσο αγριεμένα.


Μια φορά στο μακρινό Μπαλί που ήμουνα θλιμμένος
ναύτης με κέρασε ρακί να πιω και ήταν μεθυσμένος
και μια βραδιά καλοκαιριού Μαγιόρκα Ισπανίας
πίναμε ρούμι δροσερό σε κύματα ανίας.

Εικόνες μένουν στο μυαλό και πως να τις ξορκίσω
τις σκέψεις μου στα πέλαγα για πάντα θα να αφήσω
τα χρόνια μου ήτανε πολλά μα εγώ γυρίζω πίσω
για το ταξίδι της ψυχής το χάρο να αντικρίσω.