Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Αχ βρε ζωή μικρή

Ποτέ δεν γνώρισα γιατί να είμαι τόσο ξένος
σε όλα μου τα όνειρα να νιώθω σαν χαμένος
αφού το ξέρεις ρε ζωή μας έχεις μαγεμένους
μας πηγαίνεις εύκολα σε τόπους πουλημένους.


Είναι γλυκιά πολύ γλυκιά αυτή η εμπειρία
το να ξυπνάς κάθε πρωί να νιώθεις ευφορία
τον αγαπάς η να πονάς να κλαις και να γελάς
να κάνεις όνειρα πολλά με τη ζωή σου να μεθάς.

Αχ βρε ζωή μικρή της μοίρας μας σεργιάνι

ένα ταξίδι προς το θάνατο ένας ένας κάνει
όλοι το ξέρουμε λοιπόν ότι δεν θα ζούμε αιώνια
σταμάτα βρε ζωή πικρή να μας πετάς σαν πιόνια.


Είναι η ζωή πολύ μικρή και ο θάνατος μεγάλος
δεν προλαβαίνεις να χαρείς και πας σε κόσμο άλλο
σαν τα ερείπια ενός σπιτιού κρεμιούνται οι ζωές μας
και πίσω τίποτα δεν μένει πια μα μόνο οι ψυχές μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

"Πες μου πού να 'ρθω"

Μες στα μάτια σου βουλιάζω σαν να χάνομαι στη γη Κάθε λέξη που μου λες μια καινούργια αρχή. Δεν με νοιάζει το μετά ούτε ο χρόνος που περνά Μ...