Κράτα με

Μες στη σιωπή της πόλης, φωνάζει η ψυχή,
στιγμές που γίναν χθες, και μένουν ζωντανές,
στο φως μιας άλλης μέρας, ζητάμε την αρχή,
μα ο έρωτας στο δρόμο, κρατάει τις σκιές.

Ρ:

Κράτα με σφιχτά, να μη χαθώ,
σ’ έναν κόσμο που αλλάζει κι εγώ προσπαθώ,
είσαι το φως μου, το τέλος κι αρχή,
όλα γυρίζουν ξανά στη δική σου στιγμή.

Κι αν πέφτουν όλα γύρω σαν χαρτιά,
εσύ είσαι ο αέρας που φυσά,
δεν θέλω άλλο τίποτα να πω,
μόνο να ζω... μαζί σου να ζω.