Η νύχτες μακριά σου πώς πονάνε

Η σκέψεις μου γυρίζουνε τις νύχτες

Σε έναν θολό κατάμαυρο ορίζοντα

Αν κατάφερα και νίκησα τις ήττες

Τα όνειρά μου μείνανε ανεκπλήρωτα.

Ρ:

Θυσίασα τον κόσμο μου για σένα

Ξεσκούριασα τους πόθους που φοβάμαι

Γκρέμισα του χρόνου τα γραμμένα

Και σκότωσα τις μέρες που περνάνε.

Φυλάκισα ένα δάκρυ σου για μένα

Και έκρυψα της μνήμες που κοιτάνε

Σε ένα υπόγειο τα όνειρά μου ρημαγμένα

Η νύχτες μακριά σου πώς πονάνε.