Μάτια μου

Η απουσία σου σπάει σαν γυαλί
Αθεράπευτη πληγή μες στο κορμί
Ο κόσμος μου γκρεμίζεται μπροστά σου
 

Ήξερες καλά να κρύβεις τη σιωπή
Και να χάνεσαι μέσα στη στιγμή
Ο ρόλος μου δεν ήταν πια κοντά σου

Μάτια μου, δεν στα είπανε καλά
Πως η αγάπη όταν αρχίζει να πονά
Δεν έχει δρόμο πια για επιστροφή
Ούτε μια λέξη — ούτε γιατί 

Η απουσία σου καίει σαν φωτιά
Μια στιγμή που μέσα μου χτυπά
Ο κόσμος μου βυθίζεται μπροστά σου

Ήξερες καλά να φεύγεις από όλα αυτά
Και να χάνεσαι σε ό,τι δεν σε αφορά
Ο ρόλος σου δεν ήτανε κοντά μ

Μάτια μου, δεν στα είπανε καλά
Πως η αγάπη όταν αρχίζει να πονά
Δεν έχει δρόμο πια για επιστροφή
Ούτε μια λέξη — ούτε γιατί 

Αύγουστος ξημέρωσε

Κουπλέ 1

Αύγουστος χωρίς εσένα είναι ξημερώματα πικρά,

κάθε ήλιος που ανατέλλει μου θυμίζει τη ζημιά.

Στα σοκάκια περπατάω με το όνομά σου στην ψυχή,

κι η καρδιά μου με ρωτάει “πώς αντέχεις τη σιωπή;”

Ρεφρέν (επανάληψη)

Αύγουστος ξημέρωσε, είμαι μακριά σου,

άλλον έναν Αύγουστο δεν ζω κοντά σου.

Αύγουστος ξημέρωσε, είμαι μακριά σου,

να πέθαινα καλύτερα που δεν ζω κοντά σου

Κουπλέ 2

Οι μέρες στάχτη γίναν κι όλα έχουν παγώσει πια,

το κορμί μου ξεχασμένο απ’ τα χέρια τα δικά σου.

Στην καρδιά μου καλοκαίρι, μα ο κόσμος παγωνιά,

και το βράδυ να ουρλιάζει: Γιατί να είσαι μακριά 

Αγάπη μου με έχασες

Έχω πάθει ζημιά απ' τη δική σου ματιά 

Να τα λέμε και αυτά τώρα που με ξέχασες

Δεν υπάρχει φορά να μπορώ λογικά

Να το ζήσω ξανά ευκαιρία δεν μου έδωσες.

Ρ:

Γυρνά τώρα εδώ να μπορέσω και εγώ

Να συνεχίσω να ζω αφού δεν με σκέφτηκες

Αν δεν γυρίσεις εγώ θα σταματήσω να ζω

Αφού δεν θα έχω μυαλό αγάπη μου με έχασες.

Όλα γίναν θηλιά στο μυαλό στην καρδιά

Αν δεν γυρίσεις ξανά ο κύκλος έκλεισε 

Σου ζητάω για μας τελευταία φορά

Τη δική σου χαρά πού ο πόνος έκλεψε.

Ένα σου λέω

Ησουν για μένα μια ηλιαχτίδα

Ένα αστέρι μέσα στη νύχτα

Όλο τον κόσμο στο πλάι σου βρήκα

Τώρα συντρίμια και αποκαΐδια.

Ρ:

Ένα σου λέω τώρα να ξέρεις 

Ότι μακριά μου θα υποφέρεις

Κάτι θα λείπει απ τη ζωής σου

Ένα κομμάτι από το κορμί σου

Δεν θα υπάρχει πλέον συνήθεια

Μόνη σου τώρα σε πνίγει η αλήθεια.

Ησουν για μένα μία αυταπάτη

Μια μαχαιριά πίσω στην πλάτη

Ένα λάθος πού ήταν ακραίο

Μία πληγή σε ένα τέλος μοιραίο.

Όνειρο ήσουν

Στο τσιγάρο που κρατώ σε σκέφτομαι 

Και μεσα απο τους καπνούς μου σε ζητάω

Λες και ο κόσμος φτιάχτηκε από σένανε 

Και δεν ξέρω πια τη κανω και που πάω 

θελω να υπάρχεις πια μόνο για μένανε 

Και συ να είσαι ο ουρανός που θα κοιτάω.

Ρ:

Θελω να νιώσουμε όπως παλιά

Να σταματήσει ο χρόνος να κυλάει 

Αν η συνθήκες το επιτρέψουνε ξανά 

Να αφήσω την καρδιά μου να αγαπάει 

Θέλω να είμαστε εμείς  αντικριστά 

Μα τελικά όνειρο ήσουν και περνάει.

Στο τσιγάρο που κρατώ σε ονειρεύομαι 

Και νιώθω πως έπαψα πλέον να πονάω

Ζύγισα πικρές αλήθειες απ' τα ψέματα

Και σκέφτηκα αυτά τα μάτια πως πονάω 

Μα είσαι ένα όνειρο το ερωτεύτηκα 

Για ποιες αγάπες θέλεις τώρα να μιλάω.