Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

Πρώτες σταγόνες




Πρώτες σταγόνες πέσανε μες του μυαλού τις μπόρες
πόσο πολύ ξεχάστηκα μες του κελιού τις ώρες
είναι παιχνίδι δύσκολο να παίζω με τα πάθη
όταν λυπάμαι τις στιγμές που χάνονται στα λάθη.

Πως τα κατάφερε η ζωή να μου χει εμένα στήσει
Τέτοια πλεκτάνη δυνατή δίχως να με ρωτήσει
αφού λοιπόν προδόθηκα από τον εαυτό μου
βρέθηκα έτσι ξαφνικά να χάνω το μυαλό μου.

Και τώρα που τρελάθηκα τα πάντα αλλιώς τα είδα
έννοιες σκοτούρες και στιγμές τις κλείνω σε κλεψύδρα
νιώθω συνέχεια τον διωγμό μες στης ψυχής το αμπάρι
και μια φωνή μου τραγουδά σε πήρανε χαμπάρι.

Ένα τραγούδι απ΄τα παλιά ακούω με στα αυτιά μου
να λέει για τα βάσανα που έχω στην καρδιά μου
πόσο πολύ μπερδεύτηκα μες του μυαλού τα βάθη
όταν λυπάμαι τις στιγμές που χάνονται στα λάθη.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όπως θα φεύγουνε τα τρένα απ' τον σταθμό

Ενα σημείωμα μου άφησες να δω Στο μαξιλάρι σου επάνω Που λέει φεύγω άλλο δεν μπορώ Δεν ξέρω τι να κάνω Θέλω να ψάξω να σε βρω Να σου πω πως ...